Macica jest narządem rozrodczym kobiety, występującym w liczbie pojedynczej. Usytuowana jest poniżej pępka, pomiędzy odbytem a pęcherzem moczowym. Składa się z mięśni gładkich oraz tkanki łącznej. Przed uszkodzeniami mechanicznymi chroni ją „obudowa kostna” w postaci miednicy, a na właściwym miejscu utrzymuje ją tzw. aparat podporowy oraz aparat wieszadłowy. Pierwszy z nich stanowią mięśnie, powięzie i więzadła, które zamykają od dołu wejście do miednicy.
Składa się z przepony miednicy oraz przepony moczowo-płciowej. Funkcja, jaką pełni, to podtrzymywanie od boku i od dołu pochwy oraz macicy.
Drugi zaś tworzą przymacicza i więzadła macicy, które „przytwierdzają” ściany macicy do ścian kostnych miednicy.
Oba te aparaty anatomiczne, gdy funkcjonują prawidłowo, skutecznie odpierają czynniki mogące wpływać na narządy rodne. Takimi czynnikami są m.in.: wysiłek fizyczny, oddawanie stolca, silny kaszel czy poród. Wpływ na jakość tkanki łącznej dna miednicy ma również poziom hormonów, który najbardziej zmienia się podczas okresu przekwitania u kobiet, czyli w czasie menopauzy.
Kiedy mięśnie dna miednicy są osłabione i przepona nie jest sprawna, może to wywoływać poważne konsekwencje, na które należy jak najszybciej zareagować.
Uszkodzenie aparatów podporowego i wieszadłowego
Kiedy kobieta doświadcza ciężkiej pracy fizycznej, wielogodzinnej pracy w pozycji stojącej, cierpi na przewlekłe zaparcia lub kaszel lub doszło do uszkodzeń narządów rodnych podczas porodu, aparaty anatomiczne podtrzymujące macicę i pochwę we właściwej pozycji osłabiają się. W wyniku dysfunkcji struktur mięśniowych, dochodzi do obniżenia się lub nawet wypadania macicy.
Objawy wypadającej macicy
Wypadająca macica daje charakterystyczne objawy bólowe. Kobiety cierpiące na to schorzenie doświadczają bólu, który opisują, jako ciągnący w dół w podbrzuszu i okolicy krzyżowej. Kolejnym objawem jest nietrzymanie moczu, zwłaszcza, gdy występuje nacisk na przeponę, np. podczas kichania czy kaszlu. Ponadto kobiety odczuwają także zaparcia i trudności w oddawaniu moczu oraz stolca, uczucie parcia na stolec oraz mogą doświadczać bolesnych stosunków płciowych. W dalszy etapie rozwoju choroby mogą pojawić się hemoroidy oraz nawracające infekcje dróg moczowych. W badaniu ginekologicznym natomiast, lekarz wyraźnie widzi ukazującą się w szparze sromowej pochwę a nawet szyjkę macicy.
W zależności od rozwoju choroby, nasilenie objawów może występować w różnym stopniu. W skrajnych przypadkach dochodzi do całkowitego wysunięcia się pochwy i macicy na zewnątrz.
Diagnostyka wypadającej macicy
Zwykle do rozpoznania i diagnostyki wypadającej macicy wystarczy dokładny wywiad lekarza ginekologa z pacjentką oraz badanie palpacyjne – czyli standardowe badanie ginekologiczne. Po podstawieniu diagnozy oraz ocenie stadium rozwoju choroby, lekarz zaleca odpowiednią terapię.
Leczenie wypadania macicy
Leczenie tego schorzenia nie zawsze musi skończyć się chirurgiczną ingerencją. Co prawda często konieczne jest przeprowadzenie zabiegu, jednak jeśli stadium rozwoju choroby nie jest zaawansowane, zabieg taki zaliczany jest do grupy zabiegów kosmetycznych.
W łagodnych przypadkach ginekolog zapisuje odpowiednio dobrane środki farmakologiczne zawierające estrogen. Taka terapia pomaga ujędrnić i uelastycznić tkanki narządu rodnego, co wpływa na utrzymywanie macicy we właściwej pozycji.
Zapobieganie wypadaniu macicy
Skuteczną metodą na utrzymanie mięśni dna miednicy we właściwej kondycji są ćwiczenia tzw. mięśni Kegla. Jest wiele rodzajów ćwiczeń, które są proste i nieinwazyjne. Aby dobrać najwygodniejszą dla siebie formę ćwiczeń, najlepszym rozwiązaniem jest zasięgnięcie porady lekarza ginekologa, który z pewnością udzieli odpowiedzi w jaki sposób zlokalizować mięśnie Kegla i jakie ćwiczenia wykonywać, aby poprawić stan i jakość mięśni dna miednicy.
Źródło: Macromedica – Ginekologiczne USG
