Każdy z nas był kiedyś noworodkiem. Chociaż żaden z nas nie pamięta tego okresu swojego życia, to jednak nikt z nas nie może zaprzeczyć, że był noworodkiem. No bo w końcu nikt z nas nie urodził się od razu dorosłym, prawda? I kiedy jesteśmy noworodkami, to widzimy otaczający nas świat w dość niesamowity sposób. Mówi się, że noworodek nie widzi. Jedni się zastanawiają czy noworodek widzi czy nie, bo nie do końca wierzą tym słowom. Niestety samemu się nie pamięta ze swojego okresu życia, kiedy było się noworodkiem, czy się widziało czy też nie. A noworodka nie zapytamy czy widzi, bo nam przecież nie odpowie, bo jeszcze nie potrafi mówić. Jeżeli cię to tak interesuje, to zapytaj lekarza albo kogoś, kto się na tym zna. Może – na przykład – koleżankę, która ostatnio została matką. Możesz ją zapytać, czy jej noworodek widział czy nie. Może wydać się to nieco głupim pytaniem, ale przynajmniej zaspokoi twoją ciekawość. Tak jak było wspomniane wcześniej, noworodki inaczej postrzegają świat niż dorosły człowiek. Nie będzie widział przedmiotów oddalonych, ale to, co będzie się znajdowało bardzo blisko jego oczy, powinien zauważyć. Nie będzie widział wszystkich kolorów, mogą mu się one zlać w jeden wielki kolor. Życie jako noworodek jest bardzo ciekawe, choć niektórym może wydawać się całkiem co innego. W końcu noworodek jest skazany na łaskę i niełaskę rodziców, a do tego nic nie umie zrobić sam, więc co może w tym być ciekawego? Przede wszystkim chodzi o nawiązywanie więzi z rodzicami. Przede wszystkim jednak z matką, bo w okresie noworodkowym to przecież dziecko jest najbliżej swojej matki, a nie swojego ojca. Przecież twarz matki to pierwsza twarz, jaką dziecko widzi, bo przecież to matka go rodzi i zaraz po narodzinach trzyma go w ręku, prawda? A potem je karmi i pielęgnuje. Ojciec dziecka może w tym czasie jedynie się przyglądać swojej partnerce i swojemu dziecku i ich wspierać. Ale nie powinien się wtrącać w ich więź. Przyjdzie przecież czas na to, by to ojciec wkroczył do akcji.
