Depresja to złe samopoczucie, przygnębienie bez względu na przyczyny, które ten stan wywołały. O depresji możemy mówić w momencie, gdy smutkowi towarzyszą także: napięcie, drażliwość, poczucie obniżonej sprawności pamięci i intelektu, trudności z koncentracją, niechęć do wykonywania czynności, które do tej pory sprawiały radość, problem ze snem, niechęć i unikanie kontaktu z ludźmi, poczucie małej wartości, poczucie winy, spadek zainteresowań współżyciem seksualnym.
Obecnie spotkamy różne podziały depresji:
– Depresja endogenna jest chorobą psychiczną, może się ona pojawić w związku z przykrym wydarzeniem życiowy ale i bez niego, czas trwania takiej depresji może wynieść nawet kilka miesięcy. Cechami tej depresji jest: myślenie o śmierci, spadek masy ciała, zaburzenie snu.
– Depresja reaktywna pojawia się w momencie, gdy w naszym życiu wydarzyła się jakaś nieprzyjemność, najczęściej jest to strata bliskiej osoby. Charakteryzuje się krótkim czasem trwania,
Myśli samobójcze w depresji występują bardzo często. Mogę one świadczyć o tym, że osoby cierpiące na depresję są już na krańcu załamania nerwowego i jedynym wybawieniem jest śmierć. Jeżeli już dochodzi do takich myśli, osoba, która cierpi na depresję nie widzi już żadnej nadziei do rozwiązania trudnej sytuacji i myśli, że śmierć jest jedynym wybawieniem. Ciężko jest wybić z głowy myśli samobójcze osobie, która jest w depresji. O ile w ogóle da się to zrobić. Nasze starania, przemówienia o tym, że życie ma jeszcze tyle pięknych przeżyć dla nas i, że świat jest piękny, zdają się na marne. Osobie będącej w stanie depresji nie przemówimy do rozsądku. Taka osoba będzie patrzyło na wszystko z pozycji, w której się znajduje, czyli depresji. Przez co wszystko o czym pomyśli wydaje się być złe.
Osoba cierpiąca na depresję musi jak najszybciej udać się do lekarza. Możliwe, że będzie musiała udać się do zakładu psychiatrycznego, ale jest pewność, że tam pod opieką lekarzy nie zrobi sobie nic złego i przy okazji jeszcze komuś innemu.
