Tętnice – ich budowa i choroby

Krew z serca jest wyrzucana skurczami ze znaczną siłą. Dobrze utleniona płynie wartko. Toteż naczynia krwionośne muszą być mocne. Z powrotem, w kierunku serca wraca popychana skurczami ścian żylnych; że zaś jest cięższa od dwutlenku węgla, płynie ociężale, a jej ciśnienie jest słabe. Ściany naczyń mogą więc być słabsze. Ściany zarówno tętnic, jak żył zbudowane są z warstw o podobnych strukturach. Żylne są cieńsze, wiotkie, z mniejszą ilością mięśni gładkich i włókien sprężystych. Tętnice są grubsze i bardziej sprężyste. Z tego też wynika, że chorobą typową dla tętnic jest miażdżyca, a dla żył żylaki. Ściany tętnic zbudowane są z trzech warstw: wewnętrznej, czyli śródbłonka, zewnętrznej zwanej przydanką i środkowej, utworzonej ze sprężystej tkanki łącznej. Miażdżyca jest skutkiem zapalenia warstwy wewnętrznej i środkowej, bo w miejscach, gdzie nastąpiły uszkodzenia, tworzą się, by je osłonić, blaszki miażdżycowe, które – kiedy pękają – tworzą skrzepliny. Postępująca miażdżyca po kilkunastu lub kilkudziesięciu latach prowadzić może do zwężenia lub całkowitego zamknięcia światła naczynia przez te właśnie skrzepliny. W zależności od tego, która tętnica zostanie uszkodzona, miażdżyca może być przyczyną ostrych zespołów wieńcowych, zawału serca, udaru, tętniaka aorty lub zakrzepicy innych narządów. Choroby układu krążenia na tle miażdżycowym są przyczyną ponad 50 proc. wszystkich zgonów. Najbardziej powszechną spośród tych chorób jest zwężenie tętnic, inaczej nazywane tętniakiem. Tętniak jest więc uwypukleniem uszkodzonej ściany naczynia tętniczego, zwykle jej warstwy sprężystej. Jest wywołany parciem krwi. Inaczej mówiąc, jest chorobą tętnic, chorobą przeważnie o podłożu miażdżycowym. Tętniaki mają różny kształt. Bywają workowate, wrzecionowate i kuliste.

tętniak jakie powoduje zagrożenia

Tętnica szyjna wewnętrzna

Tętnica szyjna wewnętrzna rozpoczyna się na wysokości górnego brzegu chrząstki tarczowatej i w przedłużeniu kieruje się do otworu zewnętrznego kanału tętnicy szyjnej. W dalszym przebiegu w bruździe tętnicy szyjnej na trzonie kości klinowej przechodzi przez zatokę jamistą. Po stronie przyśrodkowej od wyrostka pochyłego przedniego dzieli się na swoje gałęzie końcowe. Są to: gałąź szyjno-bębenkowa, gałąź kanału skrzydłowego, gałęzie zatoki jamistej, tętnica oczna, tętnica łącząca tylna, tętnica naczyniówkowa, tętnica przednia mózgu, tętnica środkowa mózgu. Tętnica szyjna wewnętrzna zaopatruje przednią część mózgowia oraz oko i jego narządy dodatkowe. Wysyła także gałęzie do czoła i nosa.

Tętnica szyjna zewnętrzna

Tętnica szyjna zewnętrzna należy do naczyń typu mięśniowego. Jest jedną z gałęzi tętnicy szyjnej wspólnej. Tętnica zaopatruje szyję, całą głowę z wyjątkiem mózgowia, oka i ucha wewnętrznego. U swojego początku biegnie w kierunku żuchwy. W obrębie trójkąta tętnicy szyjnej jest pokryta tylko mięśniem szerokim szyi oraz blaszką powierzchowną powięzi szyi. W dole zażuchwowym układa się bocznie od tętnicy szyjnej wewnętrznej. Przebieg jej pokrywa się z linią łączącą płatek uszny z wierzchołkiem rogu większego kości gnykowej.

[Głosów:1    Średnia:3/5]

BRAK KOMENTARZY

ZOSTAW ODPOWIEDŹ